Daldın yine deli gönül maziye,
Gitti, gayrı geri gelmez hamaylı.
Kurt acır mı tenha bulsa kuzuya,
Ağlasan da yaşın silmez hamaylı

Toygun olmuş, bakma, başın döndürür,
Uğrun uğrun çerağ kimin yandırır,
Ruhsarına eller bûse kondurur,
Bundan geri seni bilmez hamaylı.

Zülüf üstü taze güller takmaz ki
Mahmaranın uclarını yakmaz ki,
Çeşm-i humar senin için bakmaz ki,
Hayalinde bile kalmaz hamaylı...

Umar saydın, şeyda oldun bilmedi,
Efganına kulak asıp gelmedi,
Düşlerinde vurdun vurdun ölmedi,
Nazargâhan seni almaz hamaylı.

’Hadi gel’ der gibi gamzeyi burmaz,
Yırtıpta yakmıştır, resmini sarmaz,
Seni hatırlamaz, kimseye sormaz,
Yazmanı başına çalmaz hamaylı...

Deli gönül, unut onu, arama,
Hiç dokunma kabuk tutmuş yarama,
Beyhudedir, ufukları tarama,
Gece senin, ışık olmaz hamaylı...

Velioğlu, bulunmaz mı menendi,
Encamında, o da çiğ süt emendi,
Kendisini kadim yahşi sanandı,
Sanar mısın bir gün solmaz hamaylı....


Osman Velioğlu