Bana gerçekleri söyleme doktor,
Bırak ,
Öleceksem öleyim,
Ancak;
Düşünmeden bir dakika sonrasını,
Doya doya güleyim.
Kaderse başıma gelenler,
Buna niye üzüleyim.
Aynadaki ben gibi,
Hayal bu dünya.
Bari hayalde üzülmeyeyim…

Hep , sen ben kavgası,
Hep, daha fazla çıkar davası,
Öyle ya!
“İşte bu da yaşamanın faturası”

Güzellik zor ,
Kötülük kolay,
Sen,
Bana iyileri say…

Bir dakika sonra ne olacak?
Ne bileyim.
Bırak,
Bırak beni de,
Doya doya güleyim.
Kirlenmiş ya kirleneceği kadar,
Ben bu dünyaya neyleyeyim…

Bir varmış, bir yokmuş misal
İşte geldik,
Gidiyoruz.
Yaa!
Şu halimize bak doktor,
Çıkarımız için birbirimize ,
Neler neler ediyoruz.

İşte şu;
Gençken çektirdiğim resim,
Şu; evlendiğimde,
Şu; oğlum,
Şu da iki kızım,
Sol yanımdakini tanıdın zaten,
O da yüreğimdeki sızım.
Dünyadan çaldıklarım bunlar,
Anladın ya doktor,
Ben, mutluluk çalan,
Bir hırsızım.

Biraz sonra ne olacak ?
Ne bileyim.
Bırak ansızın öleyim,
Ölürken gülüyor olayım,
Ölüme de güldü desinler,
Desinler de;
Bu dünyanın rezilliğine güldüğümü bilmesinler.

Bırak doktor,
Bu yara da ne ki,
Sen, yara görmemişsin.
Söyle,
Kaç kırık kalbi düzelttin?
Yoksa,
Yoksa ömrünü boşuna mı tükettin?

Sevmekten mi olur bu yara,
Yoksa; insan bulamamaktan mı?
Öyle ya!
Sıfatımız insan,
Ne olur bana bir insan bulsan…

Bana insan getir doktor,
Ben insan istiyorum.
Yüreği sevgiyle dolu,
Çıkarını düşünmeyen,
Nefreti bilinmeyen…

SÖYLE!
Biliyorsan, ben de bileyim.
Varsa böyle birisi,
Ellerinden öpeyim.
“Yok” diyorsan eğer…
Bırak,
Bırak beni de,
Kendimi boşuna eğlemeyeyim…