Gündüzlerden mahrum ettiler beni
Zifiri geceye gönül bağladım.
Sinsice arkamdan ittiler beni
Karanlığa bakıp bakıp ağladım...

Geceler turuncu gönül hârımdan
Haberi var gibi ahu-zârımdan
Kıvılcım şahlanır içli nârımdan
Yıldızlara takıp takıp ağladım...

Gecenin koynunda tutarım yası
Parça parça olmuş ay`ın ortası
Ne tesiri vardır, ne de faydası
Dolunayı yakıp yakıp ağladım...

Geceler inceden acıyor yara
Füme rengi şimdi karadan kara
Gördüğüm rüyayı boğuyor dara
Karanlığı yırtıp yırtıp ağladım...

Nerede tan yeri, nerede seher
Karanlığa girmiş bulunmaz değer
Mızrak boyu güneş doğmazsa eğer
Tan yerini sıkıp sıkıp ağladım...

Gece batan güneş, her sabah doğar
Katranımsı göğü sarıya boyar
Kararmış, buz tutmuş vicdanlar doyar
Gölgeleri yıkıp yıkıp ağladım...

Ayser ÖZBAKIR