Biz anlıyor muyuz?
Anlamlandırıyor muyuz?
Ya Rab
Ne büyük ne ulvi;
Her insan için,
Bir evren inşa eder ki
Herbirimiz aynı şeye bakar
Fakat ayrı şeyler görür, ayrı yaşarız.

Hiçbir zaman yoktur aynı.
Hiçbir bebek aynı yaşta gülmez.
Biz hep beraber,
Hep yalnız insanlarız.

Bil ki mahşer yerinde
Tüm kılıflardan arınmış
Ne madde, ne elbise, ne makam
Bir başına insanoğlu insan kalırız.

O zaman,
Herkes aynı alemde
Aynı şeyi görür
Tüm yaptıkları
Ve yapmadıkları
______________gelir yanına
Hesap sorulur insana.

Huzur aramak hiç bitmez insanda
Bulduğunun yerin bir ötesi vardır ya
Durmaz
______duramaz.
Evrenin durmadığı,
______________ genişlediği kadar
Durmadan büyür,
Her an başka bir insandır.

Mutluluk insana yetmez
Kendini aşmak ister.
O hiçbir zaman cenneti aramaz burda
Adım
____adım bir gayretle yürür ufkuna.
Cennet uzak değil,
Yaptığın her salih ameli bil.

Neden insan,
Bunca dert tasa ister:
Bunlar yaşadığının ispatı mı?
Hayır;
Sadece bu değil,
Her vuruşta kötü bir yanı ezilir,
Yalan yanlış düşünceler dökülür.

Yağmur,
Kapkara bir buluttan
Gök gürültüsüyle yağar ya,
Vurur damla damla yere.
Toprak tüm tevazusuyla karşılar.
Sesiz sakindir toprak.
Gök vurdukça yüzene,
Rahmet olur bu dokunuşlar.
Anlaşılır ki
Her müsibet Rahmet eker
İnsan ezildikçe
Özü çıkar semaya.

(Nisan 2010 İstanbul)