Bir yığınak vadisi içerisinde, tek seçkin bir bu tek
Yamaçların sarptı, engelleri çok zorlu, çıkışı köstek
Söndü tümden aydınlığım, sokak lambasında kala kaldım
Kaldırım taşlarıdır arkadaş, dost yolu dikine saldım

O su damlası gibidir, ama deli dolu hep yakıcı
Sende ki vefasızlık hain gaddarca, pek de can alıcı
Sokaklar çok soğuk çok, gömlek param parça o rüzgârından
Sıkıldım yüreğimden büzülerek, utandın mı arından?

Ya Rab! Ellerim hep cepte, omuzlar bükük, başım yerlerde
Ömrüm kahırlı kederlerde, keyfin daniskası ellerde
Gün göremedim yoğruldum da, çamurlar da piştim yoğruldum
Sensiz ben ortalarda kala kaldım, kalkarken düşer oldum

Yığıldı tüm dertlerim sırtıma, bir gün bile yok ki hayat!
Bana da çok mu? Isınacak bir tek yuva da, yoksam heyhat!
Sorun küçüldü koç yürek de, elimde kalan tek bir çorap
Yoksam? Şu bahtsız gönlüm mü yıkık, aşk mı girdaplarda harap?


(28.04.2010)AZAP...

NOT: Dostlar; bugün sizlerin destekleri ile 100. Şiir’im yayınlandı, çok çok teşekkürler hepinize ki bu güne erişebildim, var olun sağ olun. Esen kalın…