Kim bilir?
Kaç asrı bıraktın mazinde?
Kaç bahar soldu sende?
Kaç ömür tükendi sinende?
Ey kutsal şehir,
Ey şehr-i güzide

Roma’nın ihtişamı
Okunur taş kemerlerinden
Kaç yanık dudak suya kandı
Sebil çeşmelerinden
Hangi günah felah buldu
Kiliselerinden
Kaç sala yükseldi
Minarelerinden
Sahi kaç medeniyet geçti
Üzerinden

Her köşende sırlarla
Tarihin ayak izleri
Hala gizemini korur
Bizans’ın dehlizleri
Taşar gibi kabından
Kalın surları aştın
Asırların ardından
Bugünlere ulaştın

Bir sevdasın İstanbul
Var olduğun günden beri
Sana mührünü vurmuş
Son devrin peygamberi
Pembe gelinliği ile Ayasofya
Sana ne de güzel yakışır
Hakk’ın Resul’ünden
Ne büyük izler taşır

Seyretmeli boğazı
Galata’dan bir anlık
Fatih ve Boğaziçi
Gelin boynu gerdanlık
Doyum olmaz bir sefa
Kız Kulesi’nde akşam
Topkapı Sarayı,
O ne büyük ihtişam
Altın boynuz ki fethin eşiği
Sen İstanbul! medeniyet beşiği

Evlad-ı Fatihan’dan yadigâr
Sultanahmet, Süleymaniye
Beş vakit minarelerinden
Çağırır Allah diye
Alnından okunur ruhaniyeti
Yaşarsın Eyüp de Asr-ı Saadeti

Aç zaman! Arala perdeni!
Göster bize o fetih günlerini
Duyalım Fatih’in gür sesini
Amin diyelim hep birden
Aksakallı pirlerin duasına
Aşina olalım o kutlu erlerin
Şehâdet sevdasına

Dur zaman! kal öylece!
O muhteşem anı
Seyredelim güzelce

Dur! Şöyle bir gezinelim
Aheste aheste
Itri’yi, Dede Efendi’yi
Duyalım bir nefeste
Cumbalı evin penceresinden
Seslensin Dilruba sultan‘’Hu komşu ‘’ diye
Bağırsın tulumbacı hançeresinden
‘’Yangın Var, yangın var ‘’ diye

Ey Şehr-i Güzide
Ey Şehr-i İstanbul
O eski azametini
Geçmişinde ara, bul

Gül kokuları yükselirdi
Bir zamanlar Gülhane’den
Şehrayin şarkıları
Dökülürdü dillerden
Şimdi çigan çığlıkları
Yükseliyor Bebek’ten
Ne kaldı o günlerden,

Tarihin derinliğinde
Aldığın altın nefes
Yüreğindeki hançer,
Şu eğreti gök kafes
Yiyip bitirmekteyiz
Günbegün mirasını
Atide neslimiz
Çekedursun yasını

Yinede;
Bir sevdadır İstanbul, seni sende yaşamak
Ne güzeldir İstanbul,güne sende başlamak