Orada olmayan adamım...

Sıradan sırlarınla kurcalama çekmecemi

Kandırılma
Ben başka yeriyim düşlerinin
Ve ilk defa gözlerine bakmadan dokunmayan
Belki odanın duvarlarına astığın posterlerin
Postmodern kâbuslarından ayıklamayalı
Çocukluğundan anneliğine
Kim olduğun yanıyım
Yeniden düş kurmanı dileyen

Kısa eteğinden sorgulamadığım bütün gözlerin
Kısa eteğine sanki senmişsin ki gibi
Bakan hangi
Salyalı avcı sana, pamuk prenses olduğunda
Kalbin yerine ceylanı vurur ki
şefkati şehvetinde önce
benim kahramanlığımdan utanarak kaçan
kraliçesine

Masumiyetin kadar yalnız değilsin
Ve acıtma canını

Arabesk emdirilmelerden siyah takımlı emziklerine
Kabadayılık beslerken jölesinden
Daha yapışkan olmayla saçlarından ayıran ortasını
iştahından göğsünü dekoltesiz
bütün kerhanelerde büyütülmüş özgüvenlerin
Önce sevmek sonra sövmek kadar
Yeteneği sınırlı bütün iltifatlarını borç aldıkları kırmızı gülleri
Senin yoluna dökmek için nara çapıyla denk düşmez ki...

Nasıl bıkmayı öğrenmezsin...Hala.

Ya da tüm masumluğunu giyinmeden önce açık unutmuş fermuarını saklamaya çalışırken
Yeniden aptal olduğunu senin kulağına fısıldayan kalbinin sağ yanında ki melek kadar
Endişeliydim hep
bunlar gibiydi sana bakmak kolaylığı
Yüzüne vuramayacak vaktin belki kalmaz korkusuyla yüzüne vurmak ....


Hani çölde yapayalnız Bir Mecnun
Hani dağını delen bir Ferhat
Sirano bilgeliğince burnunu uzatmak
Her yoksul kaldığın da...

Ve sen bir gün Züleyha ve bir gün Leyla
Olmayı dilendiğin

Birçok düşte
Hep neden ağlarsan...

İşte ben hep aynı sebepten

Orada olmayan adamım...