Adımlarım arşınlıyor yolları, yolum açık olmayak senden sonra .
Kalbim gibi kapatıyorum sana doğru esen rüzgarlarımı .
Ayazım vurmayacak yüzüne .
Sessizce girmiştim hayatına, geldiğim gibi gitmek zorundamıyım ?
O kadar sessizlik sinmedi bu sefer içimin derinlerine.
Hani okurmusun bilmiyorum da , yazmış olmak için yazmıyorum aslında bunları .
Seni seven bir kadının cümleleri, icinde kalamamış sözleri .
Gideceğimi anlamadın biliyorum, kim gider ki böyle denli severken seni ...
Kim sarılır böyle delicesine sevdiğine, kim sarıp sarmalar .
En iyisi sen beni hüznümle anma, kısa bir delilikti yasadığımız de geç .
Parmak uclarımda yürümenin provasını yaptım az önce, sessizce kopmalıyım ruhundan ...
İlk olarak bu sehiri unutmalıyım, gördüğüm tabelalarda aklıma gelmemeli .
Unutma! yanındayken nasıl sevdimse, uzağındayken de (...) neyse ...
Giden kadın olduğumu unutuverdim birden ...
Simdi cıkacağım bu kapıdan, nazar boncuklu eşiğimizden.
Ardıma bakamadan hızlı adımlarla kaçıracağım aklımı .
Gurursuzca sana tekrar tekrar dönüşlerimi gör(e)meyecek kimse.
Acınılası bakışlara maruz kalmayacağım .
Son sevgili , son yüreğimin iğnesi .
Arkamdan su dökemeyeceksin, ve beni gör(e)meyeceksin bir daha .
Ardımdan yağmur bastıracak, gözyaşlarımın bahanesi .

Senin şehrinde bir bütün olamadık, biliyorum sevgili yollarım hiç açık olmayacak ...


( Hoşcakalımı yüreğine sakladığım, bir gün bulursan (el)veda’mı yollarıma düşme .
Ömrümü sana adadığımla kalayım senden uzakta . )

Özge Özgezer
25.04.10