Aydınlık yüzümün karanlığındayım,
Gecenin en siyah yerinde,
Şehire düşen her kar tanesinde ben varım.
Tualın en mat rengi ismim oluyor
Ve her fırça darbesinde bir kenara atılıyorum.
Bir fırtına esiyor, savruluyor, savruluyorum.
Bir sevdaya tutulmuş yüreğimde
Yaşamaya inat ölümü arzuluyorum.
Çareler tükenmiş sanki!
Tükenmiş umutlar inadına,
Bir kar tanesiyim ama yanıyorum.
Aydınlık yüzümün karanlığındayım,
Ne bir soran var beni, ne kapımı tıklatan
Sessizce düşüyorum bir bilinmezliğe
Kayboluyorum.
Siyahın üzerine konmuş bir nokta gibi
Ya da beyazın üstünde ki bir siyah gibiyim,
Mananın içinde kendimi yok sayıyorum.
İşte buradayım diye haykırıyorum,
Buradayım görün beni, duyun, hissedin.
Ne kadar var olsam da,
Yokluğum kutlanmış çoktan
Varlığımda yokum, yok oluyorum.
Meridyenler ve paraleller üzerinde
Bir noktayım sadece,
Denizde bir kum tanesiyim
Dalgalarla vuruyorum sahile.
Üzerime basıp geçenlere aldırmadan
Dalgalar alıyor beni tekrar Denize.
Aydınlık yüzümün karanlığındayım,
Ne bir adım ilerideyim,
Ne de bir adım geride.
Kocaman bir kayaydım bir zamanlar
Şimdi bir kum tanesi olup düştüm denize.
Bir kar tanesiydim İndim yeryüzünün Cehennemine.
Bir sevdaya tutulmuş yüreğimle
Dokundum sizin yüreğinize.
Sadece bir noktaydım ben
Siyah ya da beyaz,
Sıcak ya da soğuk,
Acı veya tatlı
Sizin yüreklerinizde.
Görmediniz, duymadınız, hissetmediniz
Ben vardım aslında
Her zaman bir yerinizde
İşinize gelmeyince de
Beni siz yok ettiniz
Kalpleriniz de…

Gürsel PAL