Bütün duyguları, yaşarım derin,
Nefretin yolunu, açamıyorum.
Sevdanın pınarı, ellere serin,
Bir yudum sevgiyi, içemiyorum.

Karşıdan çıkmıyor, ne ses ne seda,
Ağzını açsa da, edecek veda.
Benim karasevdam, kanatlansa da,
Zalimin gönlüne, uçamıyorum.

Bu derdin elinden, çok çile çektim,
Aşkı sorsalardı, ben bilecektim.
On küsür senedir, sadece ektim,
Bir tutam sevgiyi, biçemiyorum.

Pes ettim sevdayı, içimde yaktım,
Kalbin kapısına, bir çivi çaktım.
Gözlerim yaşardı, geriye baktım,
Bir türlü sevgiden, geçemiyorum.

Ne gözümden anlar, ne de dilimden,
Bana bundan sonra, çare ölümden.
Allah korkusu var, tutar elimden,
Ben kendi kendime, göçemiyorum.

O kadar uzunki, sevdanın kolu,
Hep yâre çıkıyor, gönlümün yolu.
Yirmi dört saatim, onunla dolu,
Üç yüz altmış beş gün, kaçamıyorum.

Sevda yüreğime, gelip oturmuş,
Sevgi benliğimden, beni götürmüş.
Zihnimde kara bir, çalı yetirmiş,
Doğruyu yanlıştan, seçemiyorum.

09.12.2005
Milano

Mahmut Buğrul