ben küçükken...
sahi kaç yaşındaydım küçükken? / hatırlamıyorum.


Baba’mın ömrü / yalana yakılan mum kadardı
yatsı ezanına müteakip kaldırdık cenazesini
yaşayan ölüler mezarlığında aldı yerini


şimdi ne zaman bir mum sönse nefesimle
yalanlar ölür içimde
en çok yaş günü pastalarını severim / tek nefeste çok ceset


kader her çentik attığında içime
mahalleden geçen nayloncuya sattım acılarımı
-bana bir düzine mandal ver!
hüznü asıp annemin kirpiklerine, yüreğimi kurutacağım.



hayatla ilk mülakat; düşmeden ayakta durulmaz,

düşlerden düşünüz! / kan sayımı yapılacak.
alınan yara kadar geçiş puanı
ölmek serbest!
başkalarının acılarından kopya çekene ötenazi cezası


ikinci mülakat; hayatın yüz(süzlüğ)ünü görme,

hiç kimse kendi şeridini kullanmıyor
kural ihlali
-Memur bey, yardımcı olur musunuz?
emniyet şeridini kullanıp
tımarhaneye gitmek istiyorum
güvende olur muyum?



üçüncü ve son mülakat; hayatın iç(ş)ine karışma,

beyfendi, tilkilerinizin kuyrukları düğümlenmiş
gelin, yumak yapayım
metresiniz size medeniyet yuları örer / haroşodan
hep arkadan çevirecek ipi
hanımefendi, siz de ahlak maskenizi yapmayı mı unuttunuz?
pek bir hafif meşrepsiniz bu sabah.
ya siz küçük hanım,
yeriniz mıknatısla mı tespit ediliyor / yüzünüz demir yığını
gözlerinizde hafif pas tutmuş
peki ya siz delikanlı,
hangi renk düş boyasını inceltmek için kullanacaksınız
elinizdeki tineri




işine gelirse kanunu, kılıfına uydurma bilmem kaçıncı madde:

uyumsuzluğunuz süzgeçten geçirilip, geriye birşey kalmadığından
hayata, sadece dış kapı görevlisi olarak devam edebilirsiniz.

istifa ediyorum!


en iyisi bir kuş yuvası satın alıp
huzur kaplatmalı zemine
hayata karşı izole ettik mi
tek harf giremez içeriye
biraz daha düşünmeli / ah! ne çok ses.


kapatın şu aptal televizyonu!
kendimi d u y a m ı y o r u m.












Gülay Bulut









yirmibeşnisanikibinon