11
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1417
Okunma

İçimdeki bu umut artık tükensin,
İstemiyorum terk edip gitsin…
Rahat bıraksın ruhumu da, bedenimi de…
Yılan gibi çöreklendi içime!
Her gün hayal kırıklıkları,
Vurup durmasın acımasızca
Çaresizliğimi yüzüme…
Panzehir değil zehir oldu yüreğim de.
Her yeni gün tükendikçe,
Alıp götürüyor, sayfa sayfa ömrümden…
Hep yüzleşip durmakla,
Yoruldum gerçeklerden.
Yoruldum artık,
Küçücük şeylerden medet beklemekten…
‘’Umudunu kaybetme, hayallerinden vazgeçme!’’
Demesi kolay, imkansızı beklemeyene…
Akıl veren çok oluyor hariçten,
Onlar ne bilsin ki unutmak tek çare,
Gelen yok elden.
Umut unutmaya engel oldukça,
Beklemek daha zor geliyor ölmekten…
GÜLŞEN KARADAĞ
24.04.2010