Kalem bile ağlardı baksa mısralarına
Nefisler dağ dağ benzer kisra saraylarına.
Sevdalar yazılıyor ya benim ya toprağın
Ya al ya öldür beni.Yok güldür ya gidikla.
Kalem ki emri alıp ucu çatlamış aşktan
Kalemde eser olmaz kavuşmaya telaştan
Ya yazar aşkı derin hisli heceler baştan
Ya tozbulutu gider gelir bir yağmur taştan.

Aşktan yola çıkanın yükü nefsinden olmaz
İnsan olan insan’ın esaretinde kalmaz
Hiç bir sevdada asla sevgililer suçlanmaz
O ki sevgili ise neden çenemiz durmaz

Kimi idol edindik kerem aslı leyla mı
Romeo mu jülyetmi nötürdamın kamburu
Bu ne ucube aşktır insanlık tarihinde
Her nerede arasam bulamadım ben bunu.

Aşk ki naz makamıdır .naz’ı nı ifşa eyle
Mızmız lık şiar değil ne söylersen mert söyle
Sen sevdin ne suçu var bin gereksiz velvele
Sevgilim ah sevgilim ah şöylede vah böyle.

Ateş bile odunu yalayıp geçmez hemen
Teni kavursa bile tutuşup yanmak mahrem
Rüzgar alevi alır yandım sanırken ateş
Özü közdür yangının derinden yanar herdem.

Ve beni bağışlasın o biricik sevgilim
Dağ gibi yürek bende ben olmasam ya O kim.
Ne kavuşmak dilerim nede dinsin hasretim
Ben yanayım o tütsün ne aşk kalsın ne vehim.