7
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
925
Okunma
Gözlerimi kapattığımda
Şehirler çizerdim düşlerimde.
Evleri,
Ağaçları,
Oyun oynayan çocukları çizerdim.
Çocuklar;
Ordularıydılar şehirlerimin.
Atlı karıncalar,
Dönme dolaplar,
Boyu gökyüzüne ulaşan
Dev palyoçalar çizerdim.
Ve çok az insan eklerdim
Şehrin üzerine
Yüzleri yoktu insanların.
Duygularıda olmazdı.
Bu yüzden
Kavga yoktu,
Savaş yoktu,
Nefret yoktu.
Çocukların kahkaha sesleri yükselirdi gökyüzüne.
Mutluydu şehir.
Ve şehir küçük bir çocuk gibi
Gülümserdi düşlerimde...
Cevap Yaz