3
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
2290
Okunma
Boş gözlerle bakarken
Kalabalığın telaşına.
O an farkettim neresinde olmadığımı hayatın.
Uzun zaman önce
Nasıl çekip gittiğimii kendimden.
Ve bakmadığımı utançsızca
Aynada, sürekli kaçırdığım gözlerime.
Korkularımı bastırmak için,
Sessizce, bir köşesinde,
Saklandığımı çocukluğumun.
Bulunmayı delicesine isterken
Kaybolduğumu kimsenin anlamadığını.
İnatla anlayamadığımı,
Geçmiş yaraları kanatmanın
Bugünü iyileştiremeyeceğini
Ve her seferinde başa almanın
Aslında hiç başlayamamak olduğunu.
O anda vazgeçtim.
Yaralarımı kanatmaktan,
Pişmanlıklarımı yüksek sesle tekrarlamaktan,
Karanlığııma tutsak olmaktan.
Ve içten bir gülümsemeyle karşıladım kendimi,
Uzun zaman önce çekip gittiğim bu yoldan.
Cevap Yaz