koyu okyanuslara mavilendim destursuz
çekilmeye hazır tetik misaliyim
menzilsiz bakışlarına yol aldı hırçınlığım
sığ kıyılarda yitirdim rüzgarımı
mevsimi geçti açma zamanımın
siyahta kaldı adım
kuru dallarıma kırıldım
kandan kırmızılar ilikledim düşlerime
canımdan kıymetler biçtim
çıplak ayıplarda doğdu dolunay
ve beyaz vurdu yüzüme...


en çaressiz hallerimdeydin
ya gitmeliydin
yada kalıp öldürmemeliydin
alınacak nefesmi kalacaktı ardında
söylenecek söz,
tek bir anı ağlamaya, ona her baktığımda
sevabınla tatdın beni, her zerremi
hangi günahına vebalim peki!!!
hangi yanlışta kırdın kalbimi!!
ve şimdi ;
kuruyan damağımda gezinir dudakların
onca mısra yazılır
bilmem kaç şiir yalnızlığa dillenir
bir adımda bu şehir tükenir
bir adımda da ben kendimden
sahne senin,
hadi öğün,
yarattığın senin eserin...


isimsiz şiirler

karan