İstanbul akşam oluyor biraz
parklarda her çocuk kadar şaşkınım,
bir ağacın; dalı olmak geçiyor içimden
ne güzel yeşil gömleğini ilikleyen bu yapraklar,
bu sakin sis, bu yorgun duman
yayla bulutu gibi üşütüyor


_biliyor musun



İstanbul yağmur oluyor biraz
adımlarım sudaki balık,
bir kadın kocasını çıkartıyor çerçeveden
gecekondusunu onartacak ona belki
çay içecekler mum ateşinde,
bütün ışıklarda güvercin tedirginliği



_anlıyor musun


İstanbul düşlerim üşüyor biraz
ben tutuklanan uçurtmaların eşiğindeyim,
gelecek tarihimizin anayasal kokusu
sen,feodal çiçeğim; tabiata hile örtüsü
artık hep sazlıklarda seviştirirsin
samanuğrusu ve dilber ay’ı


_görüyor musun


İstanbul tren oluyor biraz
ellerimde bavul utangaçlığı,
konuş diyor şafakları tuzla ovulan,konuş
hangi istasyon çığlığı tarar gül yapraklarını
ki o istasyonlar, yurdundan başka yerde ölmemiş
bir halkın ulaklarıydılar...


_anlat bana iki gözüm
anlat nedir duvar olmak !






Devin Karaca