-Siz!
-evet siz!
harflerimin üzerinde gezerken gözleriniz
lütfen acı/t/mayınız
yeteri kadar ağlak sözcüklerim
birazdan, kendi gözlerinde boğulur imgelerim


Sahi, siz neden gelmiştiniz?
bir arkadaşa bakılıp, çıkılmaz bu şiirden
ya sonunda ölün şiirin
ya da çıkın hemen!


/siz düşünürken, ben delirip hemen geliyorum... /


demek hala buradasınız.
anlaşıldı,
bu şiirden çok ceset çıkacak

Anlatınız!
kabuk tuttu mu yaranız?
bilmiyorsunuz değil mi?
kabuk, maskesidir yar/an/ın
çıkardınız mı, devam eder kanama
peki, hiç şefkat üflemeli zaman bastınız mı?
Deneyiniz!

zaman demişken,
kaç oldu saatiniz?
Bir bakınız!


/düştünüz tuzağıma, kaçınız göz göze geldi zamanla, orası muamma /


bu şiiri zamansız yazdım ben
akrebi zehirledim
yelkovansa olabildiğine özgür


Siz!
hala oradaysanız,
sırtınızda bir de hançer olmalı
ihanet promosyonu
hani şu sırtınızı hangi sevdaya dayasanız
batan cinsinden
acil çekip çıkarınız!


kirpiklerinizde hüzün bulaşığı gördüm
lütfen gidip yıkayınız!
bu şiire hüzün giremez!
elleriniz de titriyor sanki
neyse, onu görmezden geldim
şimdi lütfen gülümseyiniz!
şiir hatırası bir foto alacağım


/birazdan bitecek şiir ve hepimiz öleceğiz /


Siz!
yoksa, şiir/siz misiniz?
öyleyse,
hoş geldiniz
ve
güle güle gidiniz



/ şiir bitti /



şimdi lütfen ö l ü n ü z!











Gülay Bulut




onüçnisanikibinon