1
Yorum
3
Beğeni
0,0
Puan
1204
Okunma
AÇLIK
Utangaç iklimlerdi; bir ömür yaşadığın,
derin bir suçluluk duyar gibi…
Kimsesiz tendeki; bir dokunuştu ruhun,
dalında saklı mor salkımlı hücreler gibi…
Yelkenler bembeyaz, içinde açlığın,
derinden sevmediğin bir gemi gibi…
Coşkulu yaşayıp; baş kaldırışların,
sağlam inanç bahçelerinde saklı gibi
…
Şimdi, ruhumuz vurgun, biz gibi...
Biz olduk büyüdük… bağlandık…
…
Giderek kendi sesimize yabancı,
Yüksek duvarlar arasında ses gibi...
Dostluk, güneşten sızan,
paylaşıma damga vuran ışık gibi…
İstanbul, 18 Haziran 2007
Saat:19.43
Cevap Yaz