AYNADA AŞK VAR

Yüreğim bir volkan,
Ben ki sana vurgunum.
Ve ben ki senin ile varım.
Sen, varsan ben O...
Yanında olmanı istiyorum...
Sana gönlümün derinliklerinde ki! ...
Bu apansız Yunusun aşkıyla,
Yoğrulmuş hamuru serpmek...
Senin ile olmak, Senin yanında
Var olmak ile aynı...
Sana sahip olmak değil,
İçimde ki ateşi söndürmek hiç değil.
Yoğrulmuş aşk hamurumda,
İşte benim aynam diyeceğim...
O İnsânı yokluktan var eden gücünle
Seni kaybetmemek için,
Çâresizliğimi pişireceğim...
Neyim ben dediğim,
Kalbimin ücrâ köşesine sakladığım
Ve hep kaybolmuşluğun,
Yitirilmişliğin içerisinde
eni bana getiren o ses...
Ses ki gökleri deler...
Yedi kat merdivene tırmanır.
Ve gönül sesine konar.
Ayakta kalmak,
Ve senin yanında
Hamuruna tuz olmak ister.
Çağır beni...Yanına,
Yoluna ereyim...
Bir çanak dolusu su içeyim.
ğır ki gökte ki yıldızın, güneşin
Yerde ki toprağın, suyun, emeğin olayım.
Sen Varsın! ...
Sen yoksun! ...
Ba’zân evrende yer alırsın.
Ba’zân sıkıntı içinde eziyet çekersin.
Gönül dermânı içerisinde,
Kara gözlü bir ceylân gibi...
Dağlara kaçarsın....
Ve ben ki sana...
Yüreğimde bir suç gibi...
Anlatamadığım sevdâ kuşuyla,
Kaçmak... Firâr etmek...
Gelir, içimden sessizce...
Çünkü, çâresizliğimin
Ve tek taraflılığımın,
Ve belki de bencilliğimin
Öfkesini yaşıyorum.
Karar verip, bu öfkemi
Sevgiye dönüştürme,
Ve sana sahip olma zamânı
Bugündür....Aşka sahip olma
Zamânı bugündür...
Bu gün, Dünden daha yakın...
Yarındansa daha gerçek...
Gerçekler ormanının renklerinde sen
Ve beni ben yapan bir gövde...
Kök salmış yaprakların arasında
Bir meyvenin unutuluşu gibi...
Ben ki! ... sana vurgun! ...
Ben ki! ...sana hayrân! ...
Ben ki! ...sana bitkin! ...
Gökyüzünden akan,
Pembe gözyaşlarıyla ıslanmışım.
Çevreme saçılan gökkuşağı olamadım
belki...Ve, ben seninle...
Yüreğimin beni nereye götüreceğini
bilmeden
Seni yakacağım...
Bir ormanı kibritin yakışı gibi...
“Aynada Aşk Var” sözlerini duymak için