2
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1100
Okunma
Ankara üşürken, yüreğime demir attı yalnızlığım,
Bozkır ayazının uğultusunda, akşamlarım şiir oldu
Kış güneşi erken battığında ufukları karartı sardı
Şairler tenhalarına çekildi
Duygu yüklü sözcükler, mısralara perde oldu
Sıcak bir soba ateşinin etrafına yuva yaptı yalnızlığım
yükseklere sema açarken kuşlar, alçak ucuşlara ara verdi
Hayal kırıkları yerleri şaçıldı, kendi perçemlerine yenik
Kış mevsim normallerine yenildi, yalnızlık yine kaderine terk
Ağaçlar meyve vermeye hazır çiçek açarken,
Toprak sıcağa hasret semaya bakardı ilkbahar da
Sevgililer aşklara boyun bükerken, güller açmaz oldu
Aşk mısralarına son nokta , gözüm yaşla doldu...
5.0
100% (2)
Cevap Yaz