Gözlerimin önünden geçiyor
Bahar türkülerinin çırpınışında
Papatyaların yapraklarında
Nergislerin hoş kokularında
Yüreğimde nemrut’un büyüsü
Sevdamda bir yarım aşkın hüznü
Adam denen adamın kahroluşu
Ak saçlarında

Sevdana hep rastlardım çarşıda
Pazarda alış verişte bazen uykuda
Yemekte hani ara sıra misafirlikte
Ama hep gezmelerde
Yüreğini eylüllere dayamış bahardan
Uzakta öyle severdin
Sevgin yalnızdı sende sana ait
Korkardın kendinden titredi bedenin
Düşlerken gecelerin aydınlığında
Yıldızlara sarılıp dalarken hayallere

Adanalıymış öğrendim adı Hasan Hüseyin
Hani suçu seni sevmekmiş, söylendiği kadar

Onu kıskandılar sen gülerken mutluluklara
Sonraları duydum ki mecnun olmuş
Diyarı terk etmiş gezerken memleketleri
Nereye gitse kime sarılsa itmişler köşeye
Dünya küçülmüş ölüm büyümüş sanki
Yüreğinde ki sevdada kırıkmış hani
Senden uzaklarda öldüğünde

Duyuldu haberi ta memleketten
Saçları aklaşmış dediler
Sakalı beyaz
Ve bir camı kırkmış gözlüğünün
Anası ölmedi diyordu ama
Tabutunda Torosların morluğu vardı
Bedeninde sarmalanmış beyaz kefeni

Ve bak şimdi sen
Önünden geçiyor Hasan Hüseyin
Anası ile dostlarının ellerinde sensiz
Adam sadece yürekten sevmiş
Adam gibi adam olan sevdasıyla
Söylesene şimdi yutkunmadan
Sevdin mi ki sen yüreğinden
Toprağa düşen sevgisi kadar onu
Nafile be sevgili artık boş ver
O öldü sen yaşayacaksın
Ağlamak ne fayda değil mi?

hasan hüseyin anmak