Ben
Bir hancıydım
Unutulmuş, sapa bir yerde
Kapısı pas tutmuş eski köhne bir handa.
Sen
yoldan çıkmış bir yolcuydun
Kaçak
Kaç yangın yeri bırakıp
Kaçmış arkasında�

Hiç beklemediğim bir zamanda
Gelip dayandın paslı kapıma
Ayaz kesmiş bir havada
İçim elvermedi seni dışarıda bırakmaya�.

Şaşkın
Yorgun ve mahmur
Buyur ettim
Yıllardır kimsenin uğramadığı
Dışı soğuk
İçi sıcacık
Ama karanlık mekanıma�

Gidişin de gelişin gibi ansızın oluverdi.
Işık ,ses, nefes olmuştun oysa..
Misafirdin tabii ama,
Bilemedim apansız, habersiz gideceğini bir anda�

Kaçaktın,
Yine bir yangın yeri
Bıraktın kaçtın
Bakmadan dönüp arkana�.

Şimdi bu ıssız karanlık yerde
Paslı kapılı bu handa
Son umut ta tükenmiş, hayal kırıklıklarıyla
Sensiz seni yaşıyorum, üç beş kırık dökük hatırayla�.

GÜLŞEN KARADAĞ 11.04.2010