eskiden buse çiçekleri açardı suratımda
en güzeli de dudaklarım da açardı!
bakışımı sevdiğini söylerdin
gülerdim,
gülüşümü de severdin.....

artık kalmadı hiç biri
senin ardından bakışım da gülüşüm de gitti
o gün her şey bitti
sen gittin...
ben bittim!

kendi ellerimle götürmüştüm seni
daha önce de gidişlerin olmuştu
ne bakışlarımı ne de gülüşlerimi almıştın yanına
ufak bir çanta alıp, veda etmeden giderdin
çok geçmeden geri dönerdin
ama o gün, buz gibi sesinle veda edip gittin

o gün bavullarını hazırlarken sen
ben ölmeye çalışmıştım
ölmedim ama bavullarını taşıdım tren garına
sen de iki bavul dolusu eşya
ben de bir tren dolusu hüzün almıştım yanıma...

tren garı hep mezarlık gibi gelir bana
tren gelir herkes orada
tren gider çesetler kalır ortada
hepsinin hikayesi farklıdır ama; ayrılık var orta da,
koyuyor insana..