Meryem
Ruhu okunmuş kadın
Meryem
Küçük bir Çingene…

II

Gözleri yırtılmış bir yıldızın büyüsünü taşıyor hala
Elinde beyaz bir sardunya
Verse
Sanki büyüttüğü onca bahçe tarumar olup dağılacak sokak aralarına

Meryem
Adına dualar söylenen
İçimdeki yaraları versem
Yokluğun sancısı kilitlenmiş bir sabah gibi
Atar beni alacakaranlık ortasına
Ve erdemini yitirmiş bir ruh ararım
Ruhum içimden gideli çok olmamıştı oysa

Meryem
Say sen
Bu dua adına beddua okunmuş bir günahın oyalanışıdır
Unutmuş olsam da beynimin içini kemiren kuşlar
Fena halde aç
Kana susamış ve hayali bir Ankadır aslında

Yani aldanma…
Kanadına şehirler sığdıran öykü
Külünden yeniden yaratılan o büyü
Yalandır
Ve toprağa yazılacak o koskoca yaşam
Üç beş nefes almanın sonunda gece gibi kararacaktır

Meryem
Kaybolma sen…

Öykülere inanma
Gitmiş bitmiş bir martavaldı Anka
Elinde tuttuğun sardunya
Dünya seni sarıncaya kadar adınla tutunduğun adaşının iftiraya uğramasıdır aslında

Meryem
Günaha uğramadan ömrünü yitiren
Meryem günahsızken sokak aralarında büyümeyi bekleyen…