2
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
871
Okunma
ve ben bir şehirden ötekine
hayaller inşa ederken
gönlü otobanlarda ölen
dişiler bilirim
bu sala bu vakit
ellerimden giden onlar için
göğsümde eskimiş
olsalar bile
her birine ayrı ayrı
vanilya kokulu mumlar yanar
karanlıktan korkumda
hepsi hepsi bu kadar
şimdi sen kıymetlim
kucağımda derin bir uyku
soluksuz odalarda duvar
içimde nem var
oysa senin gözlerin
çocukluğumun kokusuydu benim
ikimiz için şimdi
toprağın altı da üstü de bir
baş ucuna abanoz ağacından
yürek diktim
5.0
100% (5)
Cevap Yaz