1
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
970
Okunma
kendinden kopuveren
bir çığ gibi
gecenin ortasında çıplak ve yalnız
sesimin en titrek tonuna vurgun
yamaçlarında bir dağın
karları eriyen
gözlerimde uykusuz su
masalsız dev
bu yer bu gök
bu cennet cehennem kaygısı
hep sen
kaçıp gitsem kaçıp gitsem
bütün gölgelerden
şems’e
o bana gülümseyiveren
yıldızlar kadar uzak yakın ve pejmürde ellerin
dizime vura vura
ağlayan iki çocuk kadar yalnız serin
illaki senin iki zebaninin
kırlangıç yuvasında kalan aklı kadar
göğüs kafesimde duran
canımı alır da gider sözlerin
cabası budur işin
hakkı olmaz ki aşkın
Tanrıdan gelir
ellerinize düşer sizin
bilen bilir bilmeyen gider
uykusundan bu adamın
5.0
100% (3)
Cevap Yaz