Yazı, kader takdir hepsi
Kendi içinde bir.
Uçurum kenarına gelmeden
Kapkara gece şimşekler
Abanınca üzerine
Ancak o zaman anlarsın
Gerçek ilim, insanı
Döndürür Kemale.
Altın pota içinde erir
Ayrılır curuf olan kir.

İnsan dünya potasında atılır
Kadri kadar durur
Ayrılır ince ince
Hikmet Hikmet gerçek.
Geride kalır koca eşrefi Mahluk olan
Emaneti yüklenen insan.
Evet insan
Sınanmadan
Hakkı batılı ayırmadan
Nasıl çıkar kızgın olan potadan.

Su ve ateş
Birdir bir yerde
Temiz su ile kirler gider
Hakkın huzuruna varmadan yıkarsın
Tüm kirlerini.
Temiz pak yürürsün
Hakkın huzuruna.

Hz İbrahimi ateşe atan eller
Hz İbrahim’in
Tüm günahlarını yakmışlardı o ateşte.
Hz İbrahim tertemiz bir su misali
Çıkmıştı,
Kendini kaplayan
Tüm meçhul şüphelerden.

Hanif olan biz,
Hz İbrahimin dinindeniz.
Tek bire iman edip
Batılı zayil eden Rabbe
Boyun eğmişiz.
Karanlık olan bahtı açan
Tertemiz bir vakte doğmanın yeridir.
Bil ki Sırat Hakkı batıldan ayıran
Meçhul olmayan
Hayra giden en kısa yoldur.

(Nisan 2010 İstanbul)