Küçük bir kız çocuğu sorar
-kelebekler neyle beslenir abi

-senin gibi çok konuşan
güzel kızların dilleriyle beslenir.

birer damla yaş süzülür gözlerinden

sevdiğinden emindi.
Üzmek için de söylememişti
Bundan emindi

Çok mu konuşmuştu acaba?

Konuşmak suç muydu ki.

Ve hâlâ hatırladıkça çayır yeşili,
deniz dalgalı gözleri buğulanır

Bir gün kelebeklerin ömrünün
çok kısa olduğunu öğrenir ve
onların da beslenmesi gerektiğini
onların çiçeklerle beslendiğini

ve de kısa ömürleri içinde
çiçekler gibi hayatı güzelleştirdiklerini,

Ama kendisinin insan olduğunu,
Ve her şeyin insan için yaratıldığını da..


Eğer beyaz kelebekler gibi
aşkına uçanlar varsa yaşat onları.
Renklerini aldıkları güneşin pervanelerini
görünce ölmelerine izin verme.

kendi koyduğumuz insani kurallar dahilinde
onurluca yaşat ve seviyle besle .


Çünkü sen hem hayat veren
Hem de hayatın kendisi sen.

Vazgeçilmezlerden.


Birsen Erkân