Dalgaların ayakuçlarıydı bakışların,
Her seferinde yüreğime asice vuran.
Sevdam karanlığın iç çeken yanıydı.
Nemli gecelerin ılık esintisinde,
Tövbeler bozmaya niyetli haylazlığıyla,
Avcı olurdu yaban kuşunun kanadında.

Oysa ne yeminler eskitmiştim sendeyken,
Kaç kurşuna siper oldum,
Karamsar ümitlerin esaretinde, boğulmadan
Avuç içlerimde membalar, sundum sana.

Hezeyanlarla savaşırken yürek sancıların,
Tababeti öğrendim, parmak uçlarımla…
Münzevi haykırışlarının tek tanığı oldum.
Her mevsimi yaz kıldım sana, üşüme diye.
Gözlerimin hassasiyetini serdim ayak altlarına.

Mevsimin ılıklığında donarken gözbebeklerim,
Gidişine dur diyemedi basmakalıp sözlerim.
Mutedil yanım avunur önce,
Susar senden kalmış, kırık kelimelerim.
Dalgalar boğuşur akşam yellerinde, ellerim kapanır,
Yüzümde izin kalmasın diye, dalgalarla silerim.

Kapatır avuçlarım şakaklarımı,
Sensizlikten kaygılı…
Bil ki artık hüznüm
Mutedil ve dalgalı…