Bu yürekte çok yangın akar, güller acıyla bakar
Şavkı da vurmuş o güle, bu bülbülde candan ağlar
Duman sarmış yüreğimi, el yanarken, gönül çıkar
İzler derinleşir, kıymeti bilmeyen yakar dağlar .

Sen yerde sürüm sürüm sürünüp ağlar yanarken
Sevdim yürekten kaldırıp, bastım bağra inletmedim
Kalbimle ruhunu yudum, gülüm ben tuttum düşerken
Gönlüme can diye seni kodum, yeniden yücelttim.

Yoluna şavk, sana hayatımı sığın diye sundum
Etrafında girdaplar oldum, çok zül olup da dolaşdım
Uğruna nice zora çamura, yüzüstü dolandım
Dalga dalga çarpıldım, kötülüğe suçsuz bulaştım.

Bahtımın yoluna diken serip, kanlı bayram biçtin
Yol iz bilmezken, deryayı kalbimden çalışta gittin
Ne rezil bir vefasızlık, sevgisiz kanımı içtin
Beni kurak bırakıp, hayatımı yıkarak sattın.

Ben can gülüm dedikçe, yalanla hayata kor kattın
Sözüm dinlemeyip, hep yanlış yolda günler tükettin
Bahtıma karalar bağladın, zevke sefaya battın
Yaratana döndüm de sığındım, sende benden yittin…

(03.04.2010)AZAP…