Dudakların sevide ateşinde yanar, kor akışta yüreğe
Yangınlarda olur büyür, hicran çırpınışların içerisinde
Kahreder yolu da yordamı da bozuk, kalleşlerin bu düzeni
Yürekler yanar, beller kırılır, bunca hain kahpelikte dertli.

Sen kaçmak ebediyen de, hayattan kopup uzaklaşmak istersin
Tutacak bir dal ararsın, girdabın yükü ağır dayanamazsın
Bırakmışsın bu hayatı, bezişte yılmış da, çökmüşsün çok belli
Göz açıp kapamakla vakit mi geçer, sen çok sorumsuzsun dertli.

Yanmışsın bin kez kırılıp da kopmuşsun, umutsuzsun eşten dosttan
Varmış da bel bağlayıp yıkılmış, hiçte düşünmez olmuşsun yoktan
Arkadaşım, eşim, dostum, demişsin yine kırmışlar o kalbini
Hayat sana da güler, bir gün sende başarır kazanırsın dertli.

Sevgilim, hayatım, ruhum, bir tanemde diyemeden atılmışsın
Gonca gül iken, bir kez dahi açmadan, soldurulmuş kurumuşsun
Közlere düşüp yanmış kül olmuşsun, çamların çırası misali
Ben daha yeni mücadelemi bitirdim, çok da yorgunum dertli.

Bıkmış, usanmış, boynun bükülmüşte, aldatılmışsın beni bırak
Yapma ne olur! Ben hayatı zorla yendim, bana artık çok ırak
Durma odunlar gibi, yılmadan atine koş, dinç tut bu bedeni
Yol yürümekten çokça acizim, bu bitik yüreğimle zor dertli.

Yakarlar yollarda biter hayat, tükenir tümden hep umutların
Düşmek de dolaşmak istersin, engebeli zor yollarda, korkarsın
Neden ki yandın yıkıldın, tozların içinde kaldın, mecnun gibi?
Bırak ne olursun! Ben yendim bittim, bacaklarım da kırık dertli.

Sen kör gözlerden, ışıkların doğmasını da neden çok beklersin
Bilmez misin sen güç ve hikmeti, haktan takvanla ancak istersin
Bırak artık sende git yoluna gayri, ver kendi mücadeleni
Yol yürümekten çok acizim, bu yılgın bedenimde çöktü dertli...

(02.04.2010)AZAP...