VİCDANSIZHayale dalsa da,gözler unutmaz, Rüyanın içinde gerçek bulunmaz, Teselli verme hiç,gönül avunmaz, Bırakıp giderken,vicdanın yoktu. Verdiğin ümitler,hatıra kaldı, Gülün bahçesine kimler dadandı, Bahane dediğin hepsi yalandı, Sessizce giderken,vicdanın yoktu. Gülleri dermeden,bıraktın beni, Sanırmısın ki unuturum seni, Silemem gözümden hiç hayalini, Seviyorum derken,vicdanın yoktu. Üreksoy’um sanki oyuncak oldu, Mutlu oldum derken,hüsranı buldu, Niye sanki böyle aşka tutuldu, Gözyaşı dökerken,vicdanın yoktu. 29.03.2010 Adil ÜREKSOY |