Olmaz ise, olmazlardan sın
Sen mutluluk.
Olamaz sakın demeyesin sakın!
Sen neden, her zaman olursun kaçak?
Korkak!
Hep seni kovalar durur o mutsuzluk
Kaypak avanak.

Arzu, sevinç, güzellik, heyecan, bağlılık
Sadece
Sendemi?
Tek sende var, sanırsın değil mi?
Gel desem, o an mutsuzluk, hemen kucağımda.
Ne var aranızda?
Ya sen?
Kayıplardasın deve kuşu.
Hep sen
Neden? Sürersin önüme hep dik yokuşu
Kafan neden? Köstebek gibi hep yerlerde
Durmadan hepte, kayıplarının arayışı içindesin
Bir bilinmez yerlerde.

Korkak!
Gel kaçma, sen bana sevi verme sen de.
Ben sana senden alacaklarımı, sana sunarak
Senden olacak geleceğimi, tümüyle sana iade edeceğim
Gerisin geri, seni sana vereceğim.
Son olsun
Bitsin artık, alıp vereceklerimiz
Kalmasın senle, ortak tek bir bağımız
Kalmasın, selamımız sabahımız.
Ayrılsın tüm çözülemez, o kördüğüm yollarımız.

Ben mi?
Sormazsın sanmıştım
Evet ben, mutsuzluğu delicesi ne çok mu çok sevdim.
Sevdim işte onu! Ona hayatımı vereceğim.
Yekûn hayatımdaki mutlulukları.
Veremem sana içimdeki hazları
Duyguları, sevgi ve heyecanları
Sana veremem onları
O gönlümün bahtları, bende kalacak
Onlar benle oluşta duracak

Yaşam’ın kör zalim elinde,
Mutsuzluğun aşk girdabına girecek, aydın gecelerinde
Kalacak, o mutsuzluk aşkımıza gebe
Göreceksin içinle eriyerek, sen de
Elbette güneşli bir günde!
Mutsuzluktan, doğa bilen mutlulukları
Muhakkak hüzünlerin ve pişmanlıklarınla göreceksin!
Kahrınla üzüleceksin, hissedeceksin
Mutsuzluğun yuvasındaki cıvıltıları
Mutsuzluk doğuracak, sen duyup yanacaksın
İnim inim inleyeceksin
Bir bir umutsuzluğun, o umutlarını öğreneceksin…

(28.03.2010)AZAP…