Karanlığın pasını siliyorsa
Sevgiye günaydın diyorsa
Ve sıcak gülümsemenle
Kımıldanıyorsa toprakta yeşil can
Vardır bir bildiğin
Dünyanın ışık topu
Bir şeylerin olmalı güne getirdiğin
Akşam üstü serinliğin mi
Zorunlu gitmenin üşümesi
Nedir bendeki bu hal
Korkumu aşıyor belirsiz heyecan

Hani derler ya yaşa yaşat
Bakış ferini yutunca toprak
Kefenin gölgesi olmaz diye
İşte yaşıyorsam içimde bir şeyler olmalı
Mesela vuslat kokmalı bedenim
Ve hatta
Üşüyen sevdama mektuplar yazmalıyım
Yazmalıyım
Mazinin keşkelerini yarının belkilerini
Yazdıkça anlamalıyım
Anladıkça yaşamalıyım bugünü

Mesela ya güneş yada ay olmalıyım
Dönmeliyim mahşere kadar
Soluğuma bulaşmalı bir alev
Yada boş vermişliği oynayıp
Almalıyım
Bir elime ayna bir elime cımbız

Avuç seherime kondu düş kelebeği
Bulutlar aradı suyunu gözlerimde
Boşalırken yaşlarım
Yosunlaştı bülbülün pınarı
Söze geldi bir katre
Gül dikenleşirse sevda mabedinde
O an martılaşır hesaplar
Tutunmak için mavi masal yeminine
Sevda haykırışıyla uçar renklerim
Ve o an
Aşkı yazar meleklerin gözyaşı

Hani var ya
Acı tüterse uzarmış geceler
Ağlayan ayazda olsa
Kader kısık kısık gülermiş
Naz yapma yazgım
Naz yapma eylül gözlüm
Kar düşürüp buz tutsa da yolların
Hatırladıkça kuş cıvıltısını
Gözünün önüne gelir
Toprağa düşürdüğü bülbülü
O benim sevdam dercesine
Mayıs gülleri kırar kış kapını

Okumalıyım Şirin gölgesinde Ferhat’ı
Yok yok
Mecnuna su vermek için düşmeliyim çöllere
Yada engel tanımayan çiçek olmalıyım
Mor menekşeleri saçlarıma takıp
Mimozalarla kokulanıp
Süslemeliyim dere tepe demeden dağları
Yada sevda kokusunda kayboluş gibi
Takmalıyım
Anlık zevklerin saçlarına bir toka
Ve o an bulutları arkama takıp
Demeliyim
İçimde sen oldukça
İşte rüzgar benim aşk benim
Gülde benim dikende

NURTEN TARIM