Koparır zamanı lokma lokma siluetinden eylül
Gözlerim ıska kalır yaşamın kenarında

Sonra
Güçsüz bir hiçlik
Dolanır yanı başımda
Çağrıştırır yine saatler
İç çekişlerimde demlenen ayrılığı
Seslenince uzaklardan
Çocuk yalvarışındaki yalnızlık
Göremiyorum
Başak tanelerinin yağmura boyun eğişini

Kırık çizgilerinden koparken şimşek girdapları
Sarıyor yine alacakaranlığı bulut kümeleri

Dökülüyor hayallerim
Bir
Bir

Düşerken her parça uykusuzluğuma
Saltanatı devrilir gururla belirginleşen krallığın
Gamsız duvarların düşle yıkanan pişmanlığı
Acı çıngırağı gibi sallanır
Tül ardındaki şeffaflık gibi

Artık..
Yaşamın yüzü
bu yolda
Son bakış
Son aldanış
Yalnızlığı kararmış bir kuşla kanat çırpan delilik
Tanımaz yüreğimdeki kıpırtıları

Oysa
Dokunmuyorum titrek yapraklarınıza
El pençe
Yeşeren hesaplarınızda
Yok olmuşluğun kökleri yazılır

Şimdi gidin hüzün ormanlarının rüzgarları
Beni almayın
Bir gölgeyim artık
Şafaklara dökülen
Kayıp bir eylül sabahında

2010..