Ten uyur,
Zihni uyutmak zor,
İçimde varlığını barındırırken
Eylül güncesi gibi

Benlikteki fırtına
Nihayetsiz bir sessizlikte, arsız nefeslerle yol alır

Karanlığın üçüncü boyutu
Değerken parmak uçlarıma
Bir iskelet gibi kırılmadan
Yüzünü güneşin parlatmadığı
Bütün heceleri fırçalarla sildim
Beyaza boyandı gülüm

Sonra
Gölgem dahi olmadan
Dokundum ay gecelerine
Labirentlerde dönüp duran masalları dinledim

Kalabalıkta ki aydınlık
Gösterişle yanan spot ışıkları
Her biri, ayrı bir sahnede
Alacağı yok kimsenin kimseden

Aynaları tutunca yüzlerine
Görmezlikten gelirler
Ama/
Kamaşır gözleri

Yağmurları hep bahar
Oysa mevsim senli bakar

Korkma..
Bırak ellerimi git
Aşkın tılsımı pencerelere yazılmıyor
Gönül eylemi tel örgülerle çevrili
Karşılığı olmayan sözcükler gibi
Sana dönük

Bırak
Üşüsün eylül yorganında
Çırpınsada şifa diye dilleri, tüm tembelliğiyle
Nasılsa Toprak çürütemeyecek sevdamı
Karanfil tarlasında

Sağır ve hiçlik olsada her köşe başında
Sen hep gül
Dudaklarından dökülsün kevser
Nefesin benliğimde çoğalırken
Taşsın dört bir yana



27..eylül..2009….