O pembe hayallerin ufukta el sallardı işlemeli duvağa
Mahcup tebessümler dua ederdi bir çift halkaya
Kuşandığın zaman beyazlara zihnimde
“Evet” sözcüğünün heyecanına saklanır gülüşün

İlk dansımızın bestesi avuçlardan akardı
Hiç durmadan zikredercesine acıyana dek…
Hiç yorulmadan gözlerimiz kilitlenmiş
Yüzlerimizdeki en ince mutluluk izlerine

Ürkekliğin, duvağının altında sır olurdu
Elimi uzatırdım titreye titreye
Belki kulağıma fısıldar diye…
Başım döndürürdü o an büyülü sabrının gizi

Mutlu bakışlarım sabırsızlıkla arardı
Mürekkebin kâğıt parçasındaki hükmünü
Bilirdim, sen ve ben yapanın marifetini
Aşk; iki kalp, tek hayat, birlikte sonsuza…

Meleklerin bayramıydı o gün tarifsiz
Sonsuzluk kavramının soyutlaşmış arifesi
Sen beyazlara sardın ya güzel tenini
İşte o gün miladıydı sebeplerimin

Bembeyaz papatyaların arasında taçlaşmıştın
Gülümsüyordun o gün pembe pembe
Işıldıyordu çehren, sefil dolunaya diz çökerten
Güneşi mahlu ettin güzelliğinle ağlata ağlata

Saçlarına dolanan mayıs rüzgârları
Melodisini çalıyordu beni sarhoş eden
O gün sen beyaz nurunla bir melektin
O beyazlara hükmettiğin güne götür beni karıcığım…


26/03/2010 04.16
-Hayal/et-