Modern binalarda cehalet diz boyu olmuş,
İlkellik gökdelenlere cümbür cemaat dolmuş.
Gökyüzünün kanatlarında hakikât buharlaşmış,
Adalet, tasını tarağını toplayıp oradan kaçmış.
Mahkeme duvarına yapışan beyinlere,
Kanunsuzluk kanun diye yutturulmuş,
Şuursuz halk; Hak Hak diye avutulmuş.
İnsan beyni toplanmış karanlık bir kürede,
Haktan uzaklaşan zekâlar lağım akar derede.
Nura giden kalpler taşlaşmış yalçın dağlarda,
Allah korkusu uzaklaşmış hayâsız alınlarda.
Kula kulluk, saraylarda vazife sayılmış,
Şirkin pis kokusundan insanlık bayılmış.
Ahlâk kovulmuş damarlardaki kandan,
İnsan umudunu kesmiş sevdiği candan.
Hak, adâlet, özgürlük hep öksüz kalmış,
Sevgiden uzak beyinleri ayrıkotu sarmış.
Entrikalar toplumu çepe çevre kuşatmış,
Masum yüreklerin üzerine iftiralar atmış.
Ölenler, öldürülenler aynı vatanda yaşar,
Derin güçlerin kanunu doğru yolda şaşar.
Kardeşlik tohumuna kibrit suyu dökmüşler,
Barışa giden her yolu yüreğinden sökmüşler.
Kargaşalıktan beslenen aç çaylaklar,
Cadde, sokak dolaşır başıboş aylaklar.
İyi niyetli salih insanları kurban seçmişler,
İnsanlığı sarhoş edip kendinden geçmişler.
Kurbanlık koçları vuruşturmuşlar hiç acımadan,
Kardeşi kardeşe düşman etmişler hiç utanmadan.

04.04.2008
Akdağmadeni