Yokluğun o kadar hissediliyor ki
Yoksun yanımda..ve olacak mısın bilmiyorum..
Sensiz geçen hergün biraz daha acıtıyor canımı..
İlerlemiyor bu kahpe hayat ,
Yerin de sayıklıyor…
Ne olumlu ne de olumsuz değişen bir şey yok ..
Rutin hayat alıyor beni benden ,
Sensizliğe sürükleniyorum ..
Acı veriyor yeni baştan sevmesi
Acıların; hapsolmuş soğuk ellerine ,
Vucuduna dağılması daha çok yıkıyor hayellerimi..
Gözlerin benliğime ben katıyor seni her düşündüğümde…
Hayatıımmm diyorum aklıma geldiğinde
Nefesin sürüklüyor ,vücudum ise çok ağır..
Törpülenmiş hayat felsefesi yazıyorum
Baş ucumda sönük bir lamba ,elimde bir kalem,masada boş bir sayfa….
Hayel kırıklığı olsun istemiyorum..
Karalıyorum birşeyler,seni hatırlatıcak herşeyden bahsediyorum;
İpek dalgalı saçların omuzlarına dökülüyor,saçlarını her savurduğunda menekşe kokusu yayılıyor her tarafa,
gözlerindeki sürmeler ,
yanağındaki pembe allıklar,
Nefesin de çözemediğim şey..
İşte dedim ya herşey seni hatırlatıyor,
Hatırladıkça seni, o boş sayfalar işte öylesine doluyor..