Yaralı bir geceden düşüyorum kollarını,
Bölük pörçük bir uykudan...

Seslerin kendine yabancılaştığı bir yer sanki burası,
Sanki sen yoktun benden önce,
Sanki ben seni hiç görmemiştim rüyalarımın sana bölündüğü vakit...
Gerçekle ayırt edemediğim bir yalanın ortasında,
Adımı ezberlemeye çalışıyorum,
Sadece seni tanımak için,
Ve senin için yolların beni bilmediğim bir hayale getirmesi için...
Ne zaman gelmiştin ki sen,
Ben bu kadar kör kalmışım sana,
Görememişim...

Ağır bir sözdür seni sevmelerim bilirim,
Ama ben,
Bahar kokulu yalnızlıklardan sıkılıp sana gelmek istiyorum,
Parmak aralarımda saklı kalan papatya yapraklarıyla...
Yağmurun toprakla can bulması sanki,
Seni sevmek...
Bir bebeğin yeniden doğması...

Kapalı kapıların ardında sakladığım suretimi,
Senin için çıkarıyorum gün yüzüne,
Ve güneşin utandığı yüzüme,
Serin bir nisan yağmuru edasıyla düşüyor,
Yıllardır saklı kalmış,
Bir çocuğun düşleri...

Sana geç kalmış, hüzünlü bir çocuktur yüreğim...

Ben,
Bir sonbahar şarkısıyla ayrılıyordum kurduğum düşlerden,
Dudaklarımda saklı kalmış sevmelerden,
Senden,
Ve...


Beni kimse tanımaz buralarda,
Suretim kendime bile yabancı...
Bir aşk düşer gözlerime,
Bir ölüm geçer adımın baş harflerinde...
Beni,
İyi hatırla,
Emi...