Döşeğini gözlerime seren bulut
Çekmeden damla perdeni
Dokun tenime eyleme gönlünü
Düşün bıraktığın etkiyi birde beni

Ya yağmayı unutursan
Ya yağarsan zamansız
Yada geç kalırsan
Yada kibirlenip yağmuru terk edersen
Özlersin gökkuşağını
İşte o zaman
Şuursuzca bakışıma dalıp
Özlersin ıslaklığını
İşte o zaman
Aynen sen gibi
Çöle döner gizli bahçelerim
Renkler susar
Siyahın gölgesine diz büker bahar
Beyaz giysin kaybolur güneşin eteklerinde
Ve ben o an
Gün batımını bekler gibi
Aşka tutsak kızıllaşır bakışım

Çerçevesi kırılmış mevsimlere mi dağıldı
Aydınlanmak için beklediğim güneş
Beden dilimden anla beni
Zamansızlığın düş tarlası gece

Ya küsüp kaçsaydı yıldızlar
Korkmaz mıydı gece kendi karanlığından
Kuru bir yaprak gibi düşmez miydi peşine
Güneşin doğuşunu bekler gibi
Ay ışığına sarılmaz mıydı şimal
Suskunluğumda güldüren ağlatan
Ve hatta umutlara sabır eken hayal
Açılıyor geceye soyunan
Ruhuma sarmalayan düş sargıları
Asılı kalmış duygulara bir de sor kendini

Ya unutsaydı dünya dönmeyi
Nasıl anlardı güneş sevildiğini
Sevebilmek için
Ya sıcaklığını unutsaydı ateş
Bedenimde kor taşa dönmez miydi alev

Derdime dert ekleme gönül
Kırıyor soğuk penceremi
Tesellime bel bağlayan feryatlar
Kırmadan birde bak gözlerime
İşte uzaklaşırsa nefesin siler yıldızları gökyüzü
Durmak için hazanda
Durmak için dimdik ayakta
Takılır gözlerim ağaçlara

Duygularımdan beslenen yalnızlık
Sen mi ölümsün yoksa ben mi
Söyle
Maziye düşen gün
Hangi hayalde ölüm var

Unuttu derken poyraza inat eser bir meltem
Sıfıra vurmamam için sıralanır dilimde
Kımıldayan tene döner kalemler
Aynaları kırar
Sözlerini hasretten alırsa şiirler
Ve o an
Rüzgar dilinden konuşur çiçekler
Kokusunu duyurmaya çalışır
Örselenmiş olsa da dileği
Bir elimi üşütürken kar çiçekleri
Diğer elimi yakar çöl çiçekleri



NURTEN TARIM