3
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1513
Okunma
Ne zaman bir şiire başlasam
Sen geliyorsun gözlerimin önüne
Her sözcük bir yürek oluyor birden
Deli rüzgarlar esiyor başımda durmadan
Açmadan soluyor tomurcuk güller
İçimde gemiler batıran fırtınalar başlıyor
Acının içinden geçiyorum kör karanlıktan
Hasretten geçiyorum yüreğimde yangınlar
Bir kadının saçındaki üç tel aktan
Elindeki siyah-beyaz fotoğraftan geçiyorum usulca
Bütün hüzünleri ben yaşıyorum
Kent kararırken içten içe ve kimsesiz
Sokaklar gidişine ağıt yakarken
Ve ihanet tortularıyla kirlenirken sular
Sarılıp kederlere sessizce ağlıyorum
Gözyaşlarım birikip göl oluyor
Akıp gidiyor uzak denizlere
5.0
100% (1)
Cevap Yaz