Şu karşı dağlarda hoyrat okunur
Üstünde izinsiz yatar ayrılık
Öyle okunur ki cana dokunur
Alır seni derde katar ayrılık

Bir ahu gözlüye zebûn olunca
Aklına geldikçe gözün dolunca
İçinde hicranın kemâl bulunca
Alır girdâbına yutar ayrılık

Hasretin gömlektir yakası ateş
Öyle bir ateş ki volkanlara eş
Şaşırıp dokunsa köz olur güneş
Baykuşun diliyle çatar ayrılık

Gâh Reyhanî eder gâhî de Kerem
Gâh divane eder, gâhî de verem
Beklersin beyhûde visale erem
Diyardan diyara atar ayrılık

Yâr yaram dedikçe közlenir acı
Yoldaş diye sana sözlenir acı
Anlarsın bu derdin yoktur ilacı
Mızrak gibi böğre batar ayrılık

Koyun kuzulara sual edersin
Çoban olur dağda hayâl güdersin
Bana mıdır kastın hey felek dersin
Başının üstünden tüter ayrılık

Gurbeti gösterip yola düşürür
Mecnuna benzetir çöle düşürür
Âşığa hürmetsiz kula düşürür
Anlarsın ölümden beter ayrılık

Hasret aman vermez sancı çoğalır
Yol boyu bekleyen hancı çoğalır
İhtiyar çoğalır genci çoğalır
Her birini derde satar ayrılık

Bazen bir ceylanın ürkek gözünde
Bazen bir çobanın yoksul yüzünde
Bazen bir ozanın yanık sözünde
Der;”yetti canıma yeter ayrılık

Ben gibi gözüne perde çökerse
Bülbül eyvah diye yaşı dökerse
Ecel Makberî’ye kefen dikerse
Belki belki o gün biter ayrılık

Makberî – Ahmet Akkoyun…….12/02/2010……..01:25……İst