Şairim;
Bir kitabın da sonuna yaklaştık bak
Adım adım, sayfa sayfa...
Satır satır, mısra mısra.
Aylardır, hep sabırla ilerledik
Sona bir adım kaldı artık...
Her on seneme bedel bir kitap.
Yalnızca beş şiir kitabı sundum
Yaş altmışa dayandı...
Belki, yolun sonu değil
Kabul et, kıvırma şimdi...
İnsan ömrünün ortalamasına ne kaldı?
Her ne kadar ömür
Bizim elimizde değilse de,
Vücudumuz da
Bunu hissettiriyor...
Saçlar hepten beyaza döndü,
Yüzdeki kırışıklıklar bir bir çoğalıyor,
Kalbimiz zorlamaya gelmiyor
Sıkıştırınca, teklemeye başlıyor.
Çevremizdeki öncüler,
Yaşlılar azaldı.
Her gün eksilip kayboluyor...
Biz de artık,
Onların sınıfına girdik
Onların arasında fark edilmiyoruz.
Onların safında,
Namaza durur olduk...
Kardeş, ağabey diyenler azaldı,
“Amca” diyenler çoğaldı.
“Dede” de diyenler var artık...
Demek ki,
Kafa kağıdımız yaşlanmış.
Hazırlanmalı,
Hazır olmalıyız.
Belli mi olur?
Kapımızı, çalıverirler aniden...
Sessiz gemiye,
Biner gideriz...

18. 07. 2004
Suat TUTAK
(Eski şiirlerimden)