Güneş yalarken boğazın
Can kızılı sularını
Küskündü rüzgar, kırgındı haksızlığa!
Bulutların ardına saklandığı bir akşam
Kanla buğulanmıştı yıldızların gözyaşı
Vatan toprağıma düşerken güneş gözler!

Conkbayırı’nı Settülbahir’i
Bir toz dumandır almıştı
Can soluyordu toprak damar damar..
Anafartalar’da top sesleri,
Ay doğarken doğruldu dağlar!

Önü ardı kara kıştı,
Sesi gök gürlemesi
Gölgesi çınar gölgesi bir yiğit
Niğde’li Ali’yle bakıştı!
Hürriyete adanmış yüreğiyle
Meydana daldı!

İkiyüz yetmiş altı kiloluk bir mermiydi
’Ya Allah Bismillah! ...’ dediğinde Koca Seyit,
Binlerce ay’ı güneşi giydi! ...
Parçalandı utancından!
Ocean

Hamza kalkıp gelmişti sanki
Çağlar ötesinden
Meydan gümbür gümbürdü
Seyit’in güllesinden! ...

Anafartalar’dan, Mecidiye’den
Bir güneşin doğuşuydu bu!
Ateş çiçeklerini kuşanmış yiğitlerin
Cennete ağışıydı bu!

Kızıla çalan tepelerde Koca Seyit
Destanlarla yarışan bir erdi!
O gün Türk’ün ölümsüz ruhu
Kara talihini yere serdi!

Ölüm çığlıklarına boğuldu Fransız!
İngiliz oyununa
Anzak’lar kurban giderdi ancak!
İlahi tebessümünde ışırken
Nazlı nazlıydı al sancak!

Binlerce şehidin ölümsüz bakışında
Kınından sıyrılmış soluyor tarih
Devler gibi yürüyor şanlı gaziler
Mecidiye tabyası toz duman değil şimdi
Şimdi o topraklarda
Güneş mahmur uyanıyor
Körpe sevinçler kanıyor!

Mustafa Kemal’in
Mavi gözlerinde özgürlük çağıltısı
Gökyüzünde kan kırmızı çiçekler…
Evet..
“Geldikleri Gibi Gidecekler! ”

Şehit kanları gibi
O çiçeklerin de suları vardı
Cennetten gelir cennete akardı!
Ve yedi düvel
Türk’ü zelzelelerle ölçen
Bir küflü kantardı!

Ama, geldikleri gibi değildi gidişleri,
Giderken, her seferinde olduğu gibi
Öndeydi başları
Ve sökülmüştü dişleri! ...

Ve bir Türk dünyaya bedeldi
Kürşat gitti, Ulubatlı gittiyse,
Geldi binlerce yiğit geldi
Koca Seyit!

Binlerce şehidin ölümsüz bakışında
Nesilden nesile durmaksızın akarken bu ırmak
Elbet tersine dönecekti talih!
Özgürlük cengaverin canını yakmayan ateşten gömlek!
Havran’dan Çanakkaleye
Kınından sıyrılmış soluyor, tarih! ...

NURTEN TARIM