Dantel dedi:” görkem benim”
Boynundaki pırlanta dile geldi, ışıldadı
Göz şaşkınca izliyordu


Tırnaklar dile geldi: “ya biz” dedi
Saten küstü, gölgeye durdu
Beline kadar uzayan yılan saçları döküldü
Göz şaşkındı, izliyordu




Ayakkabının topukları kırıldı
“Bize hakaret mi ediyorsun?” dedi
Çanta; hem de elmastan
Koptu kulpu, düştü yere
“Biz” dedi inciler, dizilerek
Kaşlar martı gibi kanatlarını açtı
Dudağındaki parlatıcı uçtu
Göz sadece izliyordu




Kulaklar itiyordu teni
Dişlerindeki gümüşler dökülüverdi
Ağız açıktı
Göz şaşkınca izliyordu


Göğsünden kırmızı renkli bir saat fırlayıverdi
“Ben senin değilim”, dedi
Her şeyin yokluğuna alışırdı ama
Bu göz dayanamadı kalbinin yokluğuna,
Yaşarıverdi…




Yaşlar dile geldi: “Ben senin değilim”


İki göz de yuvasından kaçıp
Bir çukura atlayıverdi
“Şimdi sıra sende”, emanet olanlar tükendi

Halime Kılıç