…çınlıyor kulaklarımda;
‘olmayan bir aşkın çektirdikleri de gerçekleri gibi acı verir insana.’
tıpkı olmayan bir yaşam gibi.
oysa yay burcunda, üç yaşındaki bir bebekti yalnızlığım.
belki de sadece üç buçuk haftalıkken yitirilmiş bir prematüre.
sessiz doğan sabaha;
gücüm biterken güneş yeni boyutlarda yükselerek bana eşlik etse de
uykuya merhaba!
unutmak nasıl bir şey acaba?
her şeyi geride bırakmak niyetinde olsam da
hiç değilse birkaçını yanımda götüremez miyim?
orada da yaşamak mümkün olur mu acaba,
şimdi her şey hatıra.
hayallerim bile.
Allah biliyor, içim eriyor.
burada artık ayakta durmak ölümden beter.
hayret! yüzüm nasıl gülüyor?

artık hiçbir şeyden zevk alamayan
boş uğraşlar peşinde yitip gidecek bir zavallı olurum
belli mi olur
ama hayaller insanın yaşama sebebidir
bazen iyisiyle, bazense kötüsüyle.

Git hayallerimden de
Oysa dedim ya
hayaller insanın yaşama sebebidir!

ama bu hayallerimi hiç bütün olarak ele almamıştım.
Gerek görmemiştim ki
şimdi ise bilmediğim;
yalnızca kendimce hayal edebildiğim bir geleceğe doğru hızla ilerliyorum.
beni nelerin beklediğini şimdilik bilmiyorum,
bunu düşünmeden de edemiyorum.
ne bileyim, bu sanki bir tür ağırlık gibi.
heyecanlandıran bir ağırlık.
düşünmek istemiyorum yoksa böyle devam ederse..
kalbim ya duracak ya da yerinden fırlayacak sanıyorum.
bu tıpkı hoşlandığın insanı gördüğünde
onun da seni görmesinin an meselesi olduğu anlara benziyor.
bunu bir kere yaşadım
ve ben şu anda aynı heyecanı duyuyorum.
–ve duygularımın yeni farkına varıyorum.-
ama geri dönmeyi düşünmüyorum.
–diyerek de belki de
biraz öncekinden katlarca eksik olan kararlılığımı yitirmeye başladım
…
kendime çaktırmıyorum.-


Evet,
bu bana pek mantıklı gelmiyor belki
ama belki de sadece hayallerim orada yatıyordur.
Ben inkâr etsem de sen söylemiştin, ben hayalperestim.
O hayalimdeki!
götürür mü dersin beni de hayaller ülkesine.
keşke çekip kolumdan beni istemeye istemeye
belki sürükleye..
vursa hayallerimden beni
aşk ve hayal.
aşkın hayali
iki sihirli sözcük!

neyse
bu son veda!..

not: şiire daha bir yakıştı sanki anlatılan.