Aradan yıllar geçse de
Hayatın içerisinde kaybolan yüzlerde
Kendi geçmişinizden izler bulur
Kendini kaybeder
Hükümsüzdür dersin

Dostlarını kaybedersin
Sonra çok dost ararsın ama bulamazsın
Bulanların dikkatine hükümsüzdür, dersin

Belki hayata inancını kaybettin
Artık her günün dünden daha güzel bir gün olacağına
Ve bir şeylerin düzeleceğine inanmazsın
İnancımı kaybettim hükümsüzdür, dersin

Hayallerini yitirirsin
Oysa her biri çok güzel düşlerdir
Onlara hava gibi, su gibi ihtiyacın vardır
Artık hiç birini bulamazsın
Bulanların dikkatine hükümsüzdür, dersin

Yüzündeki gülümsemeyi kaybedersin
Hatırlarsın, oysa ben ne güzel de gülerdim, dersin
Bir kez daha denersin, fakat gülemezsin
Gülümsemelerimi kaybettim hükümsüzdür, dersin

Aşkı mı, sevgiyi mi kaybettiğini bilemezsin
Aramaya çalışırsın
Aşık olmayı, sevmeyi denersin
Boş ve anlamsız gözlerle bakarsın
Kaybettiğini anlarsın
Bulanların dikkatine, aşkı kaybettim hükümsüzdür, dersin

Yaşama sevincini kaybedersin
Oysa ben yaşamı, hayatı, tüm doğayı severdim dersin
Şimdi bir kenara çekilip
Yer nerede, gök nerede, ben neredeyim dersin
Çok ararsın ama yaşama sevincini bulamazsın
Bulanların dikkatine hükümsüzdür, dersin

An gelir kendini kaybedersin
Çok ararsın ama bulamazsın
Bulanların dikkatine
Ben beni kaybettim hükümsüzdür dersin

Sen yine de hayata kollarını bir gün açarsın
Hükümsüzlüklere aldırmadan yaşarsın
Hayata sevgiyle neşeyle bakarsın
Bir Baileys vardı, hükümsüzdür dersin

[ 29.03.2007 - b@ileys17 ]