2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
778
Okunma
Şu pencereme taş atıp kaçan çocuk
Kaç vakittir aynı yaramazlığı yapıyor
Yaşantımın derin uyku zamanları
Bu zamanlar ki uyanmak istemem
O taş cama değil
Canıma vurmak istiyor
Bu yaramaz çocukta, yüreğimi okşayan
Tanıdık bir şeyler var
Nicedir bu duyguya hasretim
Ben ki yelkenlerimi çoktan toplamışım
Rüzgârlar bana küs
Haritalarımda gitmeye işaretli
Ne bir mazi
Nede keşfedilecek bir gelecek var.
Atma artık o taşları çocuk!
İçimdeki cam kırıkları
Yeni bir ben doğuracak sanki
Daha yeni Dün!
Tüm camlarını söktüm penceremin.
Saklandığım yerden çıkıp
Bekledim o yaramazı Her gün!
Gelmez demiştim geldi
Elinde taş yoktu
Yakaladım omzundan
Hiç direnmedi sustu
Yüzünü bana döndü
İşte o zaman donakaldım!
İnanamadım!
O yaramaz çocuk bendim!
Yıllar yılı ihmal ettiğim
Ruhumun yaramaz çocuğunu
Hapis etmişim
Bilemedim! Bilemedim!
Cevap Yaz